“Wat vliegt de tijd!” Hoor je de mensen vaak verbaasd zeggen. En het is waar, want staat de coureur in de winkel, dan is mijn eerste gedachte: “Zijn er nu alweer twee weken om?!”. Nu kan het ook zijn dat Danny, met de snelheid waarmee hij door de Vlaamse velden fietst, simpelweg door de tijd kan reizen. Want als “coureur” heeft hij zijn bijnaam namelijk niet gestolen.
Laten we kennismaken.
Danny is bij de Polle absoluut een gekend figuur. Tweewekelijks rijdt hij namelijk met zijn fiets helemaal vanuit Nijlen naar het Lichtaartse platteland om zichzelf te voorzien van zijn dagelijkse dosis yoghurt: 14 potten. Genoeg om een familie te voeden? “Nee hoor, gewoon iedere ochtend één pot bij het ontbijt,” vertelt hij met een lach. 14 lege potten mee, 14 volle potten terug. En natuurlijk niet te vergeten: 2 natuurkaasjes. Daar heeft hij immers speciaal zijn eigen potjes voor bij. Want in alles wat Danny doet, tracht hij zo duurzaam mogelijk te zijn.
30 jaar geleden stond Danny al wekelijks aan onze marktkraam in Antwerpen aan te schuiven. Hoe mooi onze kraam nu is, zo klein en ambachtelijk was ons kraampje destijds. Maar dat weerhield Danny niet om iedere week eens wat anders te proberen. De ene week nam hij wat zachte kaas mee, de andere week 13 L melk. “Daar maakte mijn moeder dan pudding van.” Maar toen hij en zijn moeder onze geitenyoghurt ontdekten, was het meteen beslist. De Polle, destijds nog een kleine boerderij in Westmalle, zou een vaste stopplaats worden op zijn fietsroute.
En dat onze geitenyoghurt onmisbaar is in de dagelijkse routine van Danny, bleek wanneer onze boerderij in Westmalle te klein werd en we besloten om te verhuizen naar Lichtaart. “Geen probleem,” zei hij meteen, “Dan fiets ik gewoon naar Lichtaart.”. Zo gezegd, zo gedaan. Iedere twee weken staat hij weer met een brede glimlach en een lading lege yoghurtpotten in onze winkel.
14 volle potten en 2 natuurkaasjes later, is hij klaar om zijn tocht verder te zetten. En je zult zien, je gaat me geen ongelijk geven, voor je het goed en wel beseft, staat hij alweer met zijn fiets voor de deur. Misschien dan toch een tijdreiziger… of niet?
Tot over twee weken!